If I Could Tell You I Would Let You Know

.

Van 14.04 t/m 16.04 is er in B32 een presentatie te zien van fotografen Anke van Geffen, Grigoris Vourekas, Huub Meijers, Lex Borghans, Mirjam Barnasconi, Sven Kreisig en Wim Didderen, onder begeleiding van Romy Finke.

Zijnen
Een reflectie op het werk van Naomi Maquiese

Naomi Maquiese focust zich tijdens haar residentie in B32 Artspace op een onderzoek naar haar basis. Haar “foundation”, zoals ze het zelf noemt. Wit, dat ze beschouwt als een vorm van neutraliteit, is een punt waar ze tijdens dit onderzoek altijd naar terug keert. Wit reflecteert voor haar namelijk een staat van zijn, een vorm die kan veranderen en groeien. Een zijn dat soms wordt ingekleurd of wordt vergeten, maar uiteindelijk altijd een basis vormt waar je naar kan terugkeren.

Tijdens haar opleidingen Bachelor Vrije Kunst en de Master Printmaking aan PXL in Hasselt, merkte ze dat de mensen om haar heen geneigd zijn om dingen in te vullen. Niet alleen is het wit iets dat gauw ingekleurd wordt, ook is kleur zelf iets waar vaak een eigen interpretatie aan verbonden wordt. Volgens Maquiese is dit vergelijkbaar met de manier waarop mensen zichzelf inkleuren. Soms gebeurt dat bewust, om een eigen identiteit te vormen. Soms ook onbewust, zoals bij het hebben van een negatief of positief zelfbeeld.

Het bewustwordingsproces rondom haar eigen negatieve zelfbeeld aan het eind van haar studie, kreeg vorm in haar afstudeerperformance. Het maken en uitvoeren hiervan was voor Naomi een manier om dat zelfbeeld bestaansrecht te kunnen geven, waarbij het als een “vertelling” met haar omgeving gedeeld kon worden. Figuren met witte kostuums genaamd Zijnen kregen de opdracht om zich te voeden met zwart. Het kunnen aanschouwen hoe een Zijn zichzelf voedt met zwart en deze kleur daardoor ook wordt, geeft de mogelijkheid om erop te reflecteren. Waar komt het zwart vandaan? Welke rol speelt de omgeving hierin? Wat gebeurt er als het voeden door blijft gaan? En is er de keus om dit niet meer te doen?

Een aantal maanden later, nu in B32 Artspace, is het zwart niet meer per definitie representatief voor het negatieve. Zwart op wit blijft zich voordoen in Naomi’s werk, maar is voor haar meer een methode geworden die ze inzet om zich te focussen op vorm en vertelling. Heeft het zwart een plekje gekregen?

Schetsen worden op de muren gezet met houtskool, in een snelheid die veel ruimte geeft voor impulsen en spontaniteit. Door er vervolgens afstand van te nemen en het beeld te bestuderen, kan ze zien welke lijnen haar aanspreken. Dit is het punt waarop ze terugkeert naar het wit. Wit is als een centraal punt waar Naomi zich omheen beweegt. Telkens keert de vraag terug wat het wit voor haar betekent. Het lijnwerk dat uit de schetsen onttrokken wordt, wordt met wit garen geborduurd op de – ook witte – kostuums voor de Zijnen voor haar volgende performance. Zo werkt Naomi laag voor laag aan haar “foundation”.

Ze vergelijkt het met de serie Evermoor. Ze ziet zichzelf in zekere zin als een van de vrouwen uit dit verhaal, die voorspellingen deden door verhalen te borduren op een groot tapijt. In tegenstelling tot de uitverkorene, wiens gouden borduursels allemaal uitkwamen, zijn de voorspellingen van de andere vrouwen niet altijd een belofte voor de toekomst. Ook Naomi kan door te borduren, weven, breien en schetsen, gedachten en gevoelens omzetten in een verhaal. Een verhaal waarin ze vermoedens en verwachtingen kan vastleggen maar er juist ook controle over heeft en later weer dingen kan aanpassen. Deze gedachte heeft de aanleiding gegeven om tijdens haar residentie een nieuwe performance voor te bereiden, die getoond zal worden op 31 maart in Brussel, bij 2M3. Ook vindt Naomi in B32 de ruimte om te experimenteren met kleur. De grootste drempel is de angst dat de kleuren afleiden van het verhaal dat ze wilt vertellen, door de persoonlijke associaties die mensen ermee hebben. Kleur kan ook een vorm van ruis zijn die in de weg zit van impulsief te werk gaan. Toch durft ze tijdens deze residentie de uitdaging aan te gaan. Kan kleur een toevoeging zijn aan haar vertellingen? Zou het dan alsnog lukken om ondanks – of zelfs dankzij – andermans persoonlijke associaties, haar verhaal over te brengen?

Maar het meest belangrijk is de vraag: moet wit altijd ingekleurd worden, of kan het ook wit blijven?

Naomi Maquiese (2000) is geboren te Maastricht, met een Nederlands-Angolese nationaliteit. In 2022 studeerde zij in de vrije kunsten af met de discipline vrije grafiek, aan PXL in Hasselt. Haar praktijk bestaat voornamelijk uit performance en diverse textiel technieken. Haar residentie bij B32 Artspace loopt van januari tot maart 2023.

Tekst: Lizzie Veldkamp